ბნელ წყლებში

გა­სუ­ლი საუ­კუ­ნის მი­წუ­რულს პრო­ვინ­ციუ­ლი თეატ­რის და­სი ჟან ჟენეს „მოახ­ლეების“ დად­გმი­სთ­ვის ემ­ზადე­ბა. რე­პე­ტი­ციე­ბი დაწყებუ­ლია, რო­ცა იან­ვრის ერთ დი­ლას თეატ­რი­სკენ მიმა­ვალი მთა­ვა­რი რო­ლის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი გო­ნე­ბას კარგავს და მთელ თვეს საავად­მყო­ფო­ში ატა­რებს. თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი გო­გო­ნე­ბის ხში­რი სტუმ­რო­ბით გა­ბეზრებული ალექ­სან­დრე თავის სა­ფიქ­რალს მის­ცე­მია. თან­და­თან ირ­კვე­ვა, რომ მი­სი წარ­სუ­ლი მტკივ­ნეულ, ვერდავიწ­ყე­ბულ ამ­ბებს ინახავს, მო­მა­ვალში კი არანაკლებ მტკივ­ნეუ­ლი მოულოდ­ნე­ლო­ბაა... „ბნელ წყლებ­ში“ ირ­მა ტა­ვე­ლი­ძის პირ­ვე­ლი რო­მა­ნია. ირ­მა ტავე­ლი­ძე ავ­ტო­რია მოთხრობე­ბის ორი კრე­ბულისა („ავტო­ბიოგ­რა­ფია ფრან­გულად“ და „აღ­მო­სავ­ლე­თის გა­მო­გო­ნე­ბა“) და ესეე­ბის წიგ­ნისა („სტა­ლი­ნის ნაძ­ვე­ბი და სხვა ტექ­სტე­ბი“) .